Сібір жарасы-бұл өткір инфекциялық ауру, ол өлі және өлі шыққан қабыну ретінде көрінеді. Бұл ауру жануарлардың әр түлегінде өзінше байқалады.

Қойлар мен ешкілерде – топалак, сиырларда-қарасан (қазіргі заманғы тұрғыдан басқа тәуелсіз ауру), түйелерде – Ақшелек, адамдарда-сібір жарасы немесе туберкулез. Ауру біздің дәуірімізге дейін пайда болған. Ертедегі араб дәрігерлері "Парсы сібір жарасы", ал грек және Рим ғалымдары "сібір жарасы" деп атаған. Күйдіргі қоздырғышының көзі-күйдіргі ауруымен ауыратын жануарлар. Сібір жарасының таралу жолдарына қоздырғышпен ластанған Жем, топырақ су, сондай-ақ өлген немесе ауру жануарлардан алынатын өнімдердің (тері, қан, паренхималық органдар), жыртқыштардың қалдықтары жатады. Осы факторлардың арқасында сібір жарасының қоздырғышы көптеген жылдар бойы сақталады. Сондықтан сібір жарасын болдырмау үшін жыл сайын осы ауруға шалдыққан жануарларды сібір жарасына қарсы вакцинациялау және ветеринариялық-санитариялық талаптарға сәйкес Сібір жарасының жерлерін қатаң бақылау қажет. Жануарлардың күйдіргі ауруы кезінде адамның жұқтыру қаупі жоғары.

Сондықтан, сібір жарасына қарсы вакцинаны енгізу арқылы біз жануарлардың ауруларының алдын алып қана қоймай, адамдардың сібір жарасына шалдығуына жол бермейміз. КСРО Ғылым академиясының академигі К Скрябиннің "Медицина адамды емдейді, ал ветеринария адамзатты емдейді" деген сөздерін еске түсіре отырып, біз жануарлардың денсаулығын сақтай отырып, қоршаған орта мен адамдардың денсаулығын сақтаймыз.

Мал дәрігері

Талғат Ағабек.